Maandagochtend, Eureka, Humboldt County, Californië. Chocolademakers Adam Dick en Dustin Taylor van het chocolademerk Dick Taylor maken zich op voor weer een nieuwe werkweek.
Maar voor ze hun nieuwste reep gaan gieten (70% Guatemala Lanquín), willen ze eerst nog wel even aanschuiven voor een skypegesprek met een nieuwsgierige Nederlandse chocoladecurator.

Vanaf het moment dat ik besloot om één van hun repen in de Crazy in Love chocoladecadeaubox op te nemen was ik a. verliefd op de tot in de puntjes verzorgde chocolade en b. razend nieuwsgierig naar deze timmermannen slash chocolademakers uit Californië. Tijd voor een kennismaking!

Adam, Dustin, jullie staan in de wereld van de bean-to-bar chocolade bekend als de timmermannen die chocolade gingen maken. Hoe is dat zo gegaan?

Dustin: Adam en ik werkten al 13 jaar als timmerman. Chocolade ontdekten we toen een vriend van mij een video stuurde waarop een chocolademaker van cacaobonen chocolade maakte. Dat was echt het moment dat onze interesse gewekt werd.

Adam: We zijn begonnen in het washok en dachten absoluut niet dat we hier een bedrijf van zouden maken. Het was pure nieuwsgierigheid, zouden we dat kunnen, dat chocolade maken?
Net als veel Amerikaanse chocolademakers kwamen we uit bij Chocolate Alchemy. Dat was de enige plek waar je kleine hoeveelheden bonen kon kopen waarmee we konden experimenteren.

Dustin: In 2010 waren er nog niet zo veel kleine chocolademakers dus we dachten dat het een leuk en uniek iets zou zijn om naast ons werk te doen. Om deze nieuwe hobby te kunnen bekostigen bedachten we dat we onze repen op markten zouden kunnen gaan verkopen.

Adam: Onze intentie was om simpelweg lokaal te blijven werken, lokaal te verkopen. Hier in Humboldt County zijn mensen erg ‘buy local’. Het was nooit onze bedoeling om een chocolade-imperium te bouwen.

Dustin: Maar om in Californië eten te mogen verkopen op markten moet dit bereid worden in een professionele keuken. We ontdekten dat op het terrein van de houthandel een café was dat al vier jaar dicht was, waarvan we de keuken konden gebruiken. Tijdens deze beginperiode werkten we nog steeds fulltime als timmermannen, en deden we het chocolade maken ernaast, tot het echt teveel werd en we in 2012 ons fulltime bezig gingen houden met chocolade maken.

Ondertussen zijn jullie repen gelukkig ook in Nederland te verkrijgen. Wanneer kwam het kantelpunt?

Dustin: we kregen steeds meer interesse van buiten Humboldt County en we realiseerden ons dat er misschien wel een veel grotere markt was. Eén van de commentaren die we kregen was dat we wel erg op de Mast Brothers leken, de chocolademakers uit Brooklyn. Om te voorkomen dat we een soort ‘Mast Brothers of the West Coast’ zouden worden genoemd hebben we toen besloten om onze chocolade een nieuw imago aan te meten. Gelukkig waren we toen nog maar 3 maanden bezig met ons bedrijf.

Adam: We besloten dat als we het wilden doen, we het goed moesten doen, dus toen hebben we onze huisstijl opnieuw laten ontwerpen en hebben we onze eigen mallen besteld.

En toen ontstond ook jullie prachtige verpakking?

Dustin: We hebben de garage van mijn ouders omgetoverd tot een kleine drukkerij. Tot afgelopen december stond ik daar zelf iedere verpakking met de hand te drukken met behulp van een hoogdrukmachine uit de jaren ’20. Inmiddels hebben we een goede vriendin van ons aangenomen om dit werk over te nemen.

Adam: We kozen voor deze manier van verpakken omdat het een mooie extra touch geeft. En deze kwaliteit krijg je alleen door gebruik te maken van hoogdruk. Daarnaast kun je door het zelf te doen ook kleinere hoeveelheden drukken wat er voor zorgt dat we het net zo lang kunnen bijstellen tot het er zo uitziet als we willen.

Dustin: We hopen dat de verpakking iets authentieks uitstraalt en laat zien wat wij belangrijk vinden. We krijgen vaak te horen dat het feit dat het er zo anders uitziet dan andere chocoladerepen het mensen overtuigt om het te proberen.

Hebben jullie eigenlijk een rolverdeling?

Adam: Dustin kijkt altijd meer naar het merk en de productontwikkeling op het creatieve vlak. En ik ben meer bezig met smaakontwikkeling en de technieken achter het chocolade maken. Mijn grootste angst is dat de reep er fantastisch uitziet, maar dat klanten het openen en de chocolade slecht smaakt. En voor Dustin werkt dit andersom, voor hem is er een bepaalde druk om er voor te zorgen dat het product er fantastisch uitziet, anders gaan mensen het niet meenemen in de winkel.

Maken jullie zelf ook nog chocolade?

Dustin: Zeker! Omdat wij nu met jou zitten te kletsen worden er op dit moment geen repen gegoten!

Zijn er overeenkomsten of verschillen met jullie werk als timmermannen?

Adam: Veel mensen hebben een romantisch idee bij het chocolade maken. Maar uiteindelijk doen we heel veel stappen die iedere dag hetzelfde moeten zijn en waarbij je heel precies moet werken. Juist het ontwikkelen van technieken en methodes om heel precies bepaalde stappen elke dag te doorlopen is iets wat we met onze bouwachtergrond heel goed kunnen. Natuurlijk moet je goed kunnen proeven en ruiken, maar machines restaureren, deze tot in detail goed afstellen, het hele proces optimaliseren, dat zijn zaken waar wij dankzij onze achtergrond heel sterk in zijn. We focussen erg op de techniek.

Dustin: Een groot verschil is dat toen we nog in de bouw werkten we soms wel een jaar werkten om één huis te bouwen. Nu gaan onze repen de hele wereld over en kunnen we zoveel meer bereiken, dat geeft een bevredigend gevoel.

Tenslotte; waar zijn jullie het meest trots op?

Adam: Ik ben erg trots op onze reep gemaakt van Boliviaanse cacao, onze eerste limited edition. Het moment dat de eerste batch klaar was en ik het proefde en dacht: ik kan niet geloven dat wij dit gemaakt hebben, dit is echt heel goed. We zijn erg kritisch op ons eigen werk. Chocolade eten doe ik op een analytische manier, om te ontdekken hoe het nog beter kan. Dat maakt het wel moeilijk om gewoon te gaan zitten en te genieten. De cacao waar deze reep van gemaakt is, is heel erg goed, maar het is ook echt een hele goede reep.

Dustin: Vorig jaar maakten we nog chocolade op onze oude locatie, terwijl we bezig waren met het verbouwen van de nieuwe locatie. Dat was echt een moeilijk jaar. Het opbouwen van de nieuwe fabriek, zorgen dat we de machines draaiende kregen en onze hele proces veranderen.. it was a crazy year. Maar toen we in februari 2015 in ons nieuwe gebouw konden en we de nieuwe walsen aan de praat kregen, ging het weer een stuk beter.
Vervolgens wonnen we in alle wedstrijden waar we aan mee deden wel een prijs, wat echt de kroon was op ons harde werk.

Adam: Het is niet dat we chocolade maken om maar prijzen te kunnen winnen. Maar we voelen ons soms best geïsoleerd hier in Humboldt County, want de enige andere bean-to-bar chocolade die hier verkrijgbaar is zijn de repen van makers die wij zelf verkopen in onze winkel. Het is soms moeilijk om te peilen hoe wij het doen ten opzichte van alle andere chocolademakers. Dus als je dan een prijs wint voor je chocolade, dan weet je dat je goed bezig bent en dat al dat harde werken het uiteindelijk allemaal waard is.

Ook benieuwd naar de repen van Dick Taylor? Hun Fleur de Sel reep vind je, samen met drie andere bijzondere chocolades, in de ‘Crazy in Love’ box!

Dit is een limited edition dus op=op.

Ik wil deze box bestellen

alle foto’s eigendom Dick Taylor chocolate.